Dzieci w wieku 2 lat rozwijają się bardzo szybko. Mówi się, że „rosną jak na drożdżach”, szybko zaczynają chodzić, mówić i uczyć się. Każdy rodzic wie, że umysł 2-latka jest jak gąbka – chłonie wszystko, co do niego dotrze. Dzieci zaczynają w tym wieku mocno naśladować dorosłych i inne dzieci.
Rozwój dwulatka
Rozwój dziecka składa się z kilkunastu etapów podzielonych według wieku. W każdym z nich znajdują się pewne prawidłowości, które dotykają rozwijającego się małego człowieka. Niewielkie odchylenia od zasad mogą się zdarzyć i nie są uważane za coś nienormalnego, powodującego różne dysfunkcje w dalszym rozwoju maluszka. Każde dziecko rozwija się inaczej w swoim tempie. Jednak istnieją pewne zasady, które określają, co dziecko powinno umieć w danym wieku. I tak też jest w przypadku 2-latka.
Drugi rok życia maluszka to wiek intensywnego rozwoju emocjonalnego, umysłowego i motorycznego dziecka. Maluch zaczyna odczuwać nieposkromioną chęć poruszania się. Jest energiczny, chodzi, skacze, turla się po ziemi, bawi się, ma w sobie po prostu ogromną dawkę energii, która musi znaleźć ujście. Zaczyna poznawać świat, interesują go nowe zapachy, przedmioty i ich wybujałe kształty, często w nieświadomości niszczy różne rzeczy. Bywa, że jego ciekawość i odwaga prowadzi go na niebezpieczne miejsca, zaczyna wspinać się na stoły, krzesła, tapczany, itp. Należy wówczas mieć „oczy dookoła głowy” i nieustannie obserwować dziecko, które w sekundzie potrafi nam zniknąć z pola widzenia.
Co potrafi 2 latek
Dziecko w wieku 2 lat wykonuje proste polecenia, uwielbia się przytulać, pieścić i całować z rodzicami, z kolei jest nieufny wobec obcych, których często się boi. Na niepowodzenia i rozczarowania reaguje głośnym płaczem, na zabawę z kolei głośnym śmiechem. Sprawia wrażenie, jakby nie panował nad swoimi emocjami. Wiąże się to z intensywnym rozwojem emocjonalnym.
Dziecko w tym wieku lubi słuchać muzyki, tańczyć, biegać, wchodzi do niebezpiecznych miejsc, jest ciekawe i nie boi się. Podejmuje ogromne ryzyko, nie zdając sobie sprawy z konsekwencji. Bywa agresywne wobec zwierząt, łapie wszystko, co mu wpadnie w rękę. Warto mieć to na uwadze, jeśli któryś z domowników hoduje niebezpieczne dzikie zwierzę lub gryzonia. Dzieci często nieświadomie w tym wieku znęcają się nad zwierzętami domowymi, po czym płaczą nad nimi. Dominują wówczas skrajne emocje. Należy wówczas wyjaśnić dziecku, że zwierzę cierpi i jego postawa sprawia mu ból. Dziecko wówczas uczy się szacunku wobec słabszych i mniejszych.
Może również atakować inne dzieci, a nawet dorosłych. Pod wpływem nerwów krzyczy, złości się, kopie, gryzie, szczypie itp. Dziecko dwuletnie pragnie być w centrum uwagi, potrzebuje bezwarunkowej miłości i akceptacji. Walczy o swoją własność, niechętnie dzieli się swoimi zabawkami, bywa pod tym względem uparte i egoistyczne. Jest to jednak naturalny odruch rozwijającego się dziecka, które dostrzega różnicę miedzy „być, a mieć”, wie, co należy do niego i chroni swoje rzeczy. Dziecko ma kłopoty z dzieleniem się własnością, jest zazdrosne o przedmioty, jak i o ludzi. Nie potrafi obejść się bez mamy, wykazuje ogromną potrzebę miłości i czułości. Dziecko uczy się pewnych zachowań, istotne stają się rytuały jak na przykład mycie zębów, korzystanie z nocnika, rodzinny obiad, nauka zakładania bucików itp. Miewa również problemy z zasypianiem bez obecności rodziców, często budzi się w nocy, cierpi na nocne koszmary.
