Dzień mamy
Nie ma na świecie drugiej takiej osoby, nikt choćby nie wiadomo jak się starał nie zastąpi nam mamy. Jest zawsze przy nas, nawet jeśli nie ciałem, to duchem, myślą, wspomnieniem. Troszczy się o nas często bardziej aniżeli o samą siebie, dla swoich pociech zrobiłaby wszystko, nawet oddała własne życie. To właśnie mama – najbliższa nam osoba na świecie, która była z nami już od chwili poczęcia stanowi dla nas zawsze wzór, jest nam oparciem zarówno w czasach dzieciństwa, gdy stawialiśmy pierwsze kroki, jak i w późniejszych latach, gdy weszliśmy w dorosłość.
Kiedy jest dzień mamy?
W Polsce Dzień Matki obchodzimy 26 maja. Zapewne ma to związek z samym miesiącem – Majem, który kojarzy nam się z kwitnącym bzem, zapachem kwiatów polnych, słońcem, ćwierkającymi ptakami, obudzoną do życia przyrodą. Maj to miesiąc kochających się ludzi, pełni szczęścia, wiosny w rozkwicie, przedłużającego się dnia i zbliżającego lata.
Samo świętowanie Dnia Matki pochodzi jeszcze z czasów starożytnych, gdy pierwotne ludy najmocniej czciły kult Matki Ziemi, w tym boginie występujące w każdej religii politeistycznej zwykle utożsamiane z urodzajem, płodnością, macierzyństwem, opieką i domowym ogniskiem. Składano wówczas ofiary, modlono się o opiekę i dostatek, młode kobiety zwracały się z prośbą o płodność, o zdrowe i liczne potomstwo, które wtedy było synonimem dostatku, szczęśliwego życia i spokojnej starości.
Nikt chyba nie zaprzeczy stwierdzeniu, że to właśnie matki są dla dzieci największym wsparciem i pomocą przez całe życie. Matka nigdy nie opuści swojego dziecka, nie przestanie go kochać, nawet, gdy cały świat obróci się przeciwko niemu, ona zawsze lojalnie będzie go bronić. Od wieków ludzkość doceniała rolę matki w budowaniu cywilizacji, gdzie mimo patriarchalnego systemu to właśnie matka, jako pierwsza najważniejsza osoba miała największe prawo do wychowywania potomstwa, wpajała dzieciom wartości moralne i życiowe, ukierunkowując ich późniejsze decyzje i postępowanie. Każdy wie, że nikomu innemu tak jak matce należy się miłość i szacunek za trud wychowania. Warto o tym pamiętać codziennie.
